مسئولان چاره ای بیندیشند؛ فروش دستمال کاغذی مهم تر از درس و مشق!

چراغ قرمز می‌شود، منتظر می‌مانی که چراغ سبز شود و زودتر به کارهای روزانه ات برسی، در رویاهایت فرو رفته‌ای که دست‌هایی بر شیشه می‌کوبد، "آقا دستمال کاغذ می خوای؟

به گزارش خبرنگار  به نقل از آران مغان، چراغ قرمز می‌شود، منتظر می‌مانی که چراغ سبز شود و زودتر به کارهای روزانه ات برسی، در رویاهایت فرو رفته‌ای که دست‌هایی بر شیشه می‌کوبد، "آقا دستمال کاغذ می خوای؟بخیر دیگه" ... شیشه ماشین رو کمی پایین میدی با چهره معصومانه ای از پسرکی روبرو می شوی که سبدی از دستمال کاغذی به دست گرفته و اصرار دارد که حتما یکی از آن را بخری. در حالی که ذهنت معطوف این پسرک دستمال فروش شده که در این حین چند زن و مردی نیز از راه رسیده و با صدای بلند و دادن قسم به خدا و پیغمبر و ائمه اطهار (ع) از رانندگان درخواست کمک دارند.

در هیاهوی پسرک دستمال فروش و این متکدیان هستی که چراغ سبز می‌شود و باید بروی. اما ذهنت همانجا در پشت چراغ قرمز می‌ماند. چراغی که معلوم نیست تا کی برای این عده قرمز خواهد بود تا بلکه به نان و نوایی برسند.

 

از این نکته بگذریم شهر پارس آباد با وجود ساخت و سازهای متعدد و افزایش زیبایی شهری، همچنان در محاصره متکدیانی است که با حضور بر سر چهارراه، میادین و مناطق پر رفت و آمد این شهر، راه را بر عابران می بندند و وجود این متکدیان در شهر و مراکز تجمعی، امروزه یکی از مهمترین دغدغه های جامعه ماست که لزوم ساماندهی منسجم را افزایش می دهد.

با اینکه آران مغان در گذشته نسبت به پدیده گدایان خیابانی در پارس آباد و سوء استفاده از کودکان و خردسالان در تکدی گری در طول یکی دو سال اخیر گزارشی از افزایش گدایان و سوء استفاده از کودکان در پارس آباد منتشر کرده است، اما با کمال تاسف شاهد آنیم که نه تنها این معضل اجتماعی حل نشده بلکه حضور این گدایان در سطح شهر به ویژه پشت چراغ راهنما روز به روز نمود بیشتری به خود پیدا می کند.

 

این در حالی است که دادستان شهرستان پارس آباد پیش تر، تکدی گری را پدیده ای نامطلوب و از معضلات مهم و نیز پیش زمینه بسیاری از بزهکاری های اجتماعی دانسته و می گوید: حذف تکدی گری از جامعه و مقابله جدی با آن، یکی از راه های کاهش آسسیب های اجتماعی است.

رحیم گلزاده با بیان اینکه پدیده تکدی گری و گدایی، چهره شهر را خدشه دار می کند، بر ضرورت جمع آوری متکدیان و ریشه کن شدن معضل تکدی گری در شهر پارس آباد تاکید دارد و ادامه می دهد: در راستای مقابله با این پدیده، چهار نفر از متکدیان شهر پارس آباد دستگیر و به زندان معرفی شدند.

وی با اعلام اینکه، حقوق مستمندان واقعی با وجود پ‍دی‍ده‌ ت‍ک‍د‌ی‌ گ‍ر‌ی‌ و گ‍د‌ای‍‍ی‌ پایمال می شود، بیان می کند: بر اساس قانون مجازات اسلامی، هرکس تکدی گری و گدایی را وسیله امرار معاش قرار دهد و از این طریق مالی به دست آورد و یا طفل صغیر و افراد غیر رشید را وسیله تکدی قرار دهد، مجرم شناخته می شود و مرتکب، علاوه بر استرداد مال به حبس محکوم می شود.

 

پارس آبادی ها که از گذشته تاکنون به عنوان مردمی خونگرم و دلسوز مشهور بوده و همیشه در انجام کارهای خیر پیشرو هستند متاسفانه با مشاهده صحنه های زشت و ناراحت کننده ای که برخی از این متکدیان انجام می دهند، احساساتی شده و به همین دلیل دست به جیب کرده و به آنان کمک می کنند.
همین موضوع مشکلات را مضاعف کرده و فرصت طلبین و سودجویان را برآن داشته تا از این دل رحمی و انسان دوستی آنها سوء استفاده کرده و هر روز بر تعداد متکدیان این شهر چه در خیابان و چه در پشت چراغ قرمز بیفزایند.

در این میان به عقیده کارشناسان اجتماعی، عامل اصلی این معضل، فقر، بیکاری، مشکلات اقتصادی در جامعه باعث شده که بیشتر افراد به سمت گدایی کشیده شوند.

 

 

آن چیزی را که عرف گدایی کردن می نامد، ماده ۷۱۲ قانون مجازات اسلامی از آن به عنوان تکدی‌ یاد کرده است. ماده مذکور بیان می دارد، «هر کس تکدی یا کلاشی را پیشه خود قرار داده باشد و از این راه امرار معاش نماید یا ولگردی نماید به حبس از یک تا سه ماه محکوم خواهد شد و چنانچه با وجود توان مالی مرتکب عمل فوق شود علاوه بر مجازات مذکور کلیه اموالی که از طریق تکدی و کلاشی بدست آورده است مصادره خواهد شد». در همین راستا با دقت در متن ماده‌ی مذکور آن چیزی که به عنوان رفتار مجرمانه بر ما مکشوف خواهد شد این است که، پیشه قرار دادن تکدی‌گری جرم است نه صرف تکدی نمودن؛ بنابراین اگر کسی به صورت اتفاقی و تنها یک بار مرتکب رفتار تکدی‌گری شود عمل وی جرم نخواهد بود. به همین علت افرادی که گدایی را پیشه خود کرده اند، مجرم بوده و برابر قانون باید با آنها برخورد شود.

جمع آوری متکدیان امری بین بخشی است و حدود ۱۱ ارگان موظف اند که با پدیده تکدی گری برخورد کرده و آن را ساماندهی کنند، اما وجود این پدیده در شهر پارس آباد خود نشان از عدم توجه کافی نهادهای مسئول به این امر دارد.

گزارش از مرتضی بری