سرمایه های اجتماعی بیش از سرمایه های اقتصادی در تعیین نتیجه انتخابات نقش دارند.
پایگاه خبری و تحلیلی 'ساوالان خبر' روز یکشنبه در مطلبی با عنوان 'روشنفکران و انتخابات ' به قلم ناصر حقی جامعه شناس سیاسی به بررسی نقش این قشر از جامعه در انتخابات آتی پرداخته است .
'غلامعباس توسلی، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران، چند سال پیش در مصاحبه ای گفته بود که در جامعه ایران سرمایه های اجتماعی بیش از سرمایه های اقتصادی در تعیین نتیجه انتخابات نقش دارند.
وی معتقد است روشنفکران و روحانیت در جامعه ایرانی بیش از بازاریان و سرمایه داران در روند انتخابات تأثیر گذارند.
همانطور که همگان می دانند روشنفکران طبقه تحصیلکرده جامعه هستند که با دغدغه های انسانی، اجتماعی، ارزشی، فرهنگی و سیاسی اقدام به موضع گیری در مباحث و مسائل حساس و مهم جامعه خویش و جامعه جهانی می کنند.
متأسفانه در شرایط فعلی روشنفکران راستین یا در حاشیه مانده اند یا اینکه به حاشیه رانده شده اند و در تحولات اجتماعی و سیاسی جاری شهر فعال نیستند. در مقابل عده ای متظاهر به روشنفکری در اکثر حوزه های اجتماعی صاحب نظر شده اند.
جایی که متخصصین امر و دلسوزان این ملت در کناری ایستاده اند گروهی روشنفکرنما با ادعاها و شعارهای آنچنانی و دهن پرکن در بزنگاه های اجتماعی و خصوصا موقع انتخابات مجالی برای ظهور و بروز پیدا می کنند در حالیکه نه می دانند چه بگویند و نه می دانند چگونه عمل کنند.
البته این مسئله ریشه در تاریخ دارد، چنانچه آل احمد به شکستن بت های ساختگی روشنفکری در ایران می پرداخت. وی در داستان «خدادادخان» اکثر دوستان گذشته اش را در جامه خدادادخان به باد انتقاد می گیرد « …وقت خدادادخان خیلی تنگ است، همیشه آرزو می کند که کاش روزها چهل و هشت ساعت می داشت، یا او می توانست اصلا نخوابد. شبها دیر از محافل فرهنگی و خانه فرهنگی ومجالس نیمه سیاسی و نیمه دوستانه بر می گردد و دیرتر می خوابد و صبح ساعت نه بر می خیزد… خداداد خان فقط هشت ساعت را در خانه است. ولی با وجود این خداداد خان خیلی دلش می خواهد قبل از اینکه از خانه بیرون بیاید، یک ربع ساعتی هم مطالعه کند!… خداداد خان از بس مطالعه کرده است و از بس کتاب های گوناگون دیده است اخیرا در فن مطالعه صاحب رائی هم شده است. عقیده دارد که هر کتابی، چه علمی و چه ادبی و چه فلسفی، مقداری مطالب صفحه پرکن دارد و زبردستی می خواهد تا انسان بتواند مطالب صفحه پر کن را تشخیص بدهد و از آن صرف نظر کند. خودش در مورد مطالعه این کار را می کند… ».
همانطور که حسین پاینده مولف کتاب «رمان پسامدرن و فیلم» در نقد داستان «خدادادخان» به درستی خاطر نشان می کند آل احمد در این داستان مبالغه نکرده است. او یک مشاهده گر تیز بین جامعه بوده است و بی تردید باید به عنوان یک جامعه شناس تیزبین به وی نگریسته شود هر چند که رشته اش جامعه شناسی نبوده است ولی مانند یک جامعه شناس این جامعه را کاویده است.
بنابراین، در شرایط کنونی بهترین گزینه پیش روی روشنفکران واقعی و راستین شهر ما این است که با سلاح علم و خیر اندیشی، به مقابله با بداندیشانی بپردازند که جامعه را فدای امتیاز طلبی ها و هوس بازی های سیاسی خویش می کنند.
خوشبختانه الان فرصت مناسبی پدید آمده است تا روشنفکران راستین نقش سازنده خود را در مورد رویدادها و جریانات اجتماعی و فرهنگی فعالانه بازی نمایند و به کاندیداهایی که همسو با تفکرات و اعتقاداتشان می باشند کمک کنند تا هم آنها از مشاورین کاربلد و تحصیلکرده در طول رقابت های انتخاباتی استفاده نمایند و هم اینکه فردای انتخابات دست نماینده پیروز در استفاده از نیروهای کارآمد بازتر باشد.
