حیات مافیای اقتصادی ایران به حبس سرمایه های کشور در بانک ها وابسته است///حذف بهره بانکی مانع جولان دهی سرمایه بازان می شود

انتخاب خبر: «حذف سود سپرده بانکی، راهکار خروج اقتصاد ایران از بحران»؛ این عنوان خبری بود که دوشنبه 16 آذر ماه 1394 به نقل از رئیس سابق کمیسیون اقتصادی مجمع امور صنفی تهران بر روی خروجی پایگاه خبری انتخاب خبر قرار گرفت.

محمدصادق مشایخ در گفتگو با انتخاب خبر معتقد بود که سال های طولانی سرمایه ها در بانک های کشور حبس شده اند تا به عده ای سرمایه گذار باج پرداخت شود و سپس مردم نیازمند پول با خفت  و خواری، 30 درصد بهره بانکی پرداخت می کنند.

به گزارش انتخاب خبر، انتشار گفته های این فعال اقتصادی کشور، بازتاب های فراوانی در بین رسانه ها و شخصیت های سیاسی و اقتصادی کشور داشت. حذف نرخ سود سپرده های بانکی و به تبع آن حذف سود تسهیلات بانکی یکی از موضوعاتی است که طی ماه ها و هفته های اخیر در کانون توجه محافل سیاسی و اقتصادی کشورمان  قرار داشته است، به طوریکه با تأکیدات وزیر اقتصاد و رئیس کل بانک مرکزی بر ضرورت کاهش قابل توجه نرخ سود بانکی نیز چنین به نظر می‌رسد که باید در آینده نزدیک منتظر تصویب کاهش نرخ سود تسهیلات بانکی بود.

کارشناسان اقتصادی و فعالان بازار، چنین تصمیمی را در شرایط کنونی و فضای حاکم بر اقتصاد ایران، گام رو به جلوی دولت برای حرکت سریع‌تر به سمت شرایط بهتر اقتصادی می دانند.

اما این اقدام از جنبه‌های مختلفی به شدت حساس و کلیدی است، چراکه حیات بخش هایی از مافیای اقتصادی در ایران و فعالیت شاخه های آن در بازار به حبس سرمایه های کشور در بانک ها از یک سو و باج خواهی از دولت از سوی دیگر، وابسته است.

در همین رابطه، فعالان و کارشناسان اقتصادی بازار معتقدند دکتر روحانی، رییس جمهور کشورمان با استمداد از مقام معظم رهبری و همچنین سایر قوا مانند قوه قضائیه، قوه مقننه و مجمع تشخیص مصلحت نظام باید ترسی به دل راه ندهد و برعلیه بهره تسهیلات بانکی و همچنین بهره سپرده بانکی کودتا کنند. برهمین مبنا هم انتظار می‌رود شورای پول و اعتبار به عنوان نهاد متولی تعیین سیاست‌های پولی و بانکی با بررسی تمامی جوانب و پیامدهای محتمل، در مورد کاهش نرخ سود تسهیلات و همچنین نرخ سود سپرده های بانکی تصمیم‌گیری عاجلی کند و آن را به میزان قابل توجهی کاهش داده تا سرمایه های کشور که پیش از این در بانک ها اسیر و زندانی بودند، آزاد و رها شوند.

در ادامه؛ محمدصادق مشایخ، رئیس سابق کمیسیون اقتصادی مجمع امور صنفی تهران و یکی از فعالان اقتصادی بازار در گفتگو با «انتخاب خبر» ضمن اشاره به تاریخچه اقتصادی پدیده «بهره بانکی» در دو دوره قبل و بعد از انقلاب، به عملکرد اقتصادی دولت ها در ایران پرداخته و درباره جنبه های مختلف فعالیت مافیای اقتصادی در ایران که امروز نه تنها سرمایه های خود را در بانک های کشور حبس کرده، بلکه دربرابر کاهش یا حذف بهره بانکی نیز در اقتصاد ایران مقاومت می کند، سخن می گوید.

در مصاحبه ی پیش رو، این فعال اقتصادی همچنین به وقوع خرابکاری های اقتصادی که گاهاً از سوی مافیای اقتصادی به صورت افزایش نرخ ارز در ایران نمایش داده می شود، اشاره داشته و در همین رابطه، اقدام دولت تدبیر و امید در کوتاه کردن دست سرمایه بازان از اقتصاد کشور را به عنوان یک اقدام انقلابی قلمداد می کند.

در ادامه، نکات برجسته این گفتگو را بخوانید.

♦ چین در همین 25 سال گذشته بود که اقتصادش شکوفا شد و لیکن متأسفانه کالای چین به یک کالای بسیار ضعیف و غیرتخصصی و غیرصنعتی به صورت کپی در حال تولید شدن است؛ یعنی کالای انبوهی که نه کیفیت و نه دوام دارد.

♦ در این شرایط، همان ته مانده اقتصاد ایران که صنایعش بود به دلیل هجوم این واردات بی رویه، تضعیف شد. در این دوران بود که اقتصاد ایران چندین منبع درآمدزا را از دست داد.

♦ براساس محاسباتی که انجام داده ام، اگر فردی در سال 74، یک میلیارد تومان در نزد بانک گذاشته باشد، در سال 94، 31 میلیارد تومان بهره گرفته است.

♦ دولت و مردم فقیر در حال حاضر چنین بدهی را دارند. چرا اینقدر که از نظر خداوند، نزول، بد جلوه کرده و تنها فردی که می تواند جایگاه دشمن خدا را داشته باشد، نزول خور است، پس ایران به طور مرتب سود بانکی را افزایش می دهد یا از آن نمی کاهد.

♦ ولی اگر از هر فردی و حتی از مؤمن ترین انسان هایی که پول خود را در بانک می گذارند پرسیده شود که آقای مؤمن شما که مطرح می کنید مضاربه و یا مشارکت و... است، اگر به شما بهره ای داده نشود، آیا پول خود را در نزد بانک می گذارید؟ اگر جواب نه بود، پس این اقدام بانک ها در ایران نزول است.

♦ آقایان سرمایه دار در این انقلاب، سرمایه دار شدند و نه از قبل از انقلاب. سرمایه داران قبل از انقلاب را مشاهده کنید، اغلب کارخانجات آنها دایر است و هنوز  چرخ صنعت آنها به گردش در می آید. این افراد، پورشه خریداری نکردند، بنز 3 میلیارد تومانی خریداری نکردند، هنوز من ماشین بالاتر از 100 میلیونی ندیده ام که آنها سوار شوند. اینها سرمایه داران اصیلی هستند که برای مملکت خود کار کرده اند و تلاش می کنند.

♦ در حال حاضر هر فردی که قصد سرمایه گذاری داشته باشد می گوید پول خود را مثلاً یک میلیارد تومان نزد بانک سپرده و در پایان سال 200 میلیون تومان دریافت می کنم و دیگر چه نیازی است که کار کنم. ماهی 17 میلیون دریافت می کنم و دور دنیا را هم می گردم.

♦ چنین سیاستی یکی از به اصطلاح غیراصولی ترین سیاست های جمهوری اسلامی ایران بعد از انقلاب بوده است که پول مردم را از سرمایه گذاری در صنایع تولیدی و اشتغال به سمت بانک ها کشید.

♦ کل بهره ای که در 2 سال پیش در فرانکفورت، گروه یورو تصمیم گرفت پرداخت کند، 75/3 درصد است، اما در ایران بانک ها برای افزایش نرخ سود سپرده بانکی با همدیگر رقابت می کنند؛ یعنی رقابت برای اینکه خون مردم را در شیشه کنند.

♦ وقتی در ایران بانک از ارائه خدمات، خارج و تبدیل به بنگاه اقتصادی شود، دیگر این مملکت روی خوش نخواهد دید. هر لحظه که جلوی سود بانکی گرفته شود، همان اولین روز خوشبختی مردم و کشور ایران است.

♦ عده ای خاص در ایران وجود دارند و همه نیز این افراد را می شناسند و این افراد، بزرگترین سرمایه داران کشور هستند و این افراد در هیچ بخشی از اقتصاد کشور، سرمایه گذاری نکرده اند. بنابراین این افراد می نگرند که براساس زندگی و اشباع نفس خود، نیازی به سرمایه گذاری در کشور نمی بینند.

♦ پس نفس این افراد باید مهار شود. این افراد به دنبال نفس خود هستند و هیچگاه نفس آنها آرامش پیدا نمی کند، چون که پول مثل آب دریا برای این افراد می ماند. هرچه می خورند، نه تنها برای آنها رفع تشنگی نمی کند، بلکه بیشتر آب می خواهند؛ این افراد دیگر حریص دنیا شده اند و این افراد دیگر به فکر ملت، خدا، مردم، رفاه و پیشرفت مملکت نیستند.

♦ بالاخره دولت به ویژه دولت آقای دکتر روحانی که خدا واقعاً ایشان و دولت تدبیر و امید را حفظ کند، احساساتی و عاشقانه و لحظه ای عمل نمی کنند. این افراد برای صلاح مملکت کار می کنند و مردم شاهد بوده اند که آقای دکتر روحانی و کابینه تدبیر و امید، تحولات شگرفی را در اقتصاد کشور به وجود آورده ند و حتی تورم موجود در بازار را کاهش داده اند. آقای دکتر روحانی دقیقاً اقداماتی انجام می دهند که مملکت نجات پیدا کند.آن شب شورای پول و اعتبار در بانک مرکزی بر سر کاهش نرخ سود سپرده بانکی به میزان دو درصد صحبت می کردند و جلسه ای داشتند.

♦ من که خودم 47 سال است انسان اقتصادی و آکادمیک و اقتصاددانی هستم و حتی مردم عادی متوجه شدیم که ساعت 10 فردای صبحی که قرار بود تصمیم بانک مرکزی مبنی بر کاهش نرخ سود سپرده بانکی اعلام شود، 200 تومان روی دلار کشیده شد و قیمت ارز و دلار افزایش پیدا کرد.

♦ دیگر با این رویداد اقتصادی که رخ داد، دیگر نیازی به تحلیل نیست که چرا سود سپرده بانکی کاهش پیدا نکرد و یا چه دستانی پشت پرده قرار داشتند.

♦ دولت احساس خطر کرد که اگر قیمت دلار افزایش پیدا کند، کشور دچار آشوب می شود. همین سرمایه داران ضد کاهش سود بانکی، این اقدام را انجام دادند؛ مسلم است که دیگر دولت می ترسد و جانب احتیاط می کند که این سرمایه داران، مملکت را به اغتشاش نکشند.

♦ انقلاب سوم نیاز این کشور است و هر رئیس جمهور یا مقام مملکتی انقلاب سوم را عملی نکند، نفر بعدی یعنی رئیس جمهور بعدی قطعاً این اقدام را انجام خواهد داد.

♦ اکنون دولت، هزاران هزار میلیارد تومان بهره به همان هایی که در اقتصاد کشور حضور دارند و مملکت را به این روز انداخته اند بدهکار است.

♦ آنهایی که تا به امروز طلبکار بهره از دولت هستند، و در این مملکت حضور دارند و زندگی های اشرافی دارند و بدیهی است که ظرف 20 سال، 31 میلیارد تومان بهره بابت 1 میلیارد تومان گرفته اند، پس بنابراین مشخص است که چه افرادی بوده اند.

♦ این افراد که نمی توانند علیه دولت اقدام کنند؛ دولت باید مطرح کند که آقایان شما از دولت 900-800-500 هزار میلیارد تومان نزول، طلبکار هستید و در حال حاضر برای دولت این امکان که بدهی اش را پرداخت کند، وجود ندارد، پس دولت در حال حاضر ترمزی روی نرخ سود سپرده بانکی به طور کلی می زند.

♦ ناز و کرشمه هم دولت نباید برای کاهش یا حذف سود سپرده بانکی داشته باشد یا اصلاً نباید ترسی به خود راه دهد.

♦ این اقدام دولت، انقلاب سوم است و تمام مملکت به ویژه مقام معظم رهبری که خود دلسوزترین فرد برای جامعه ایران هستند، اولین فردی هستند که به نظر می رسد پشتیبان انقلاب سوم که همان انقلاب اقتصادی است باشند.

♦ در کشوری که مردم آن در کنار خیابان می خوابند و زندگی می کنند، 2 میلیون مسکن خالی به دلیل همین سود بانکی وجود دارد و 400 میلیارد دلار این مملکت در صنعت ساختمان وجود دارد که در حال حاضر این صنعت در حالت رکود قرار دارد. این اقتصاد منجمد این کشور است؛ باید این خانه های خالی را چه کار کرد؟ قصد دارید که این خانه ها را نگاهداری کنید که فرزندانتان برای شما در آنها مجلس ترحیم برگزار کنند؟

♦ بسیاری از سرمایه داران کشور از بیچارگی و نداری مردم انتقام می گیرند.

♦ داروی ازدواج در این مملکت، نصیحت و علم و روانپزشک نیست؛ خانه است. تنها چیزی که می تواند جوانان کشور را به ازدواج تشویق کند، مسکن است. ممکن است جوانان ایرانی شب، شام نخورند، ممکن است تخت خواب و مبل نداشته باشند، اما یک اتاق خالی اگر در اختیار آنها باشد قطعاً جوانان ازدواج می کنند.

♦ فردی که 800 هزار تا یک میلیون تومان حقوق می گیرد نمی تواند یک میلیون تومان بابت اجاره پرداخت کند. 11 میلیون جوان ایرانی در سن ازدواج هستند و یا 8 میلیون جوان سن آنها از 30 سال گذشته است و توان ازدواج ندارند، چون که این افراد، سرپناهی ندارند و واقعاً باید به حال این جوانان آینده ساز کشور گریست.

♦ من از دولت جمهوری اسلامی ایران تقاضا می کنم که حداقل یک چادر در اختیار جوانان ایرانی قرار دهد تا جوانان این کشور سامان بگیرند و زندگی خود را آغاز کنند.

♦ آخرین کشوری که بهره بانکی در آن به 55 درصد افزایش یافت، ترکیه بود. اکنون ترکیه بهره سود سپرده بانکی را حذف کرده است و همگان شاهد هستند که اقتصاد ترکیه رشد مضاعف و غیرقابل باوری را داشته است.

♦ دولت باید از طریق یک اقدام انقلابی، نرخ سود سپرده بانکی را یا تقلیل دهد و یا آن را اصلاً حذف کند. دولت نباید ترسی به دل راه دهد. این افراد بناست سرمایه خود را به کجا انتقال دهند.

♦ کسی که اکنون 30 سال نزول خورده است و در حال حاضر 500 میلیارد تومان دارد، پول خود را از کجا آورده است؟ دولت زحمت کشیده و به افراد وام داده و 30 درصد از مردم گرفته و 20 درصد هم به عنوان سود سپرده بانکی به این افراد داده است.

♦ اکنون دلال ها در این کشور دولت و بانک ها هستند. دولت30 درصد از مردم بهره گرفته است و 20 درصد به این سرمایه داران و نزول خواران پرداخت کرده است. کجای دنیا چنین تنبل خانه ای وجود دارد؟

♦ چرا ژاپن تا این حد پیشرفت کرده است؟ چون بهره بانکی در این کشور وجود ندارد، چرا اقتصاد آمریکا لحظه به لحظه رو به رشد است، چون که اصلاً بهره بانکی وجود ندارد. چرا اروپایی ها اینقدر سرزنده هستند، چون بهره بانکی در این کشور ها 3.75 درصد است.

♦ نزول و این بهره های بانکی متعلق به کشور اسلامی نیست. بهره بانکی که کار و اشتغال نیست. در کشور ایران در حال حاضر اشتغالی وجود ندارد. چرا باید در این کشور، بیش از 8 میلیون بیکار وجود داشته باشد؟ 8 میلیون جوان متخصص فوق لیسانس، لیسانس، دکتری در حال حاضر فاقد اشتغال هستند، و این در صورتی است که کشور ایران به طور زیادی از منابع و استعدادهای اقتصادی برخوردار است. حتی اگر بنا باشد به محروم ترین و ضعیف ترین استان کشور پرداخت، باید گفت که اگر جوانان کشور را به سوی سیستان و بلوچستان اعزام کرد دیگر قاچاقچیان نمی توانند حمله کنند و نیروهای انتظامی عزیز را شهید کنند.

♦ به غیر از اینکه به گواهی خود مسئولان در ایران 30 میلیارد دلار کالای قاچاق وارد می شود. چرا اعلام می شود که یک میلیارد دلار مشروب قاچاقی در کشور وارد شده است؟ سرمایه 100 میلیارد دلاری این کشور اینگونه به باد می رود و صرف واردات می شود و افراد، اینطور جنس قاچاق و غیرقاچاق وارد می کنند. چرا در سایر استان ها به جز تهران سرمایه گذاری نمی شود؟ چرا پنبه ایران که ده سال پیش 200  هزار تن بوده است، در حال حاضرسی هزار تن شده است؟ چرا نیشکر این کشور نابود شده است؟ چرا صنایع قند و شکر کشورمان نابود شده و ایران مجبور است که شکر از خارج وارد کند؟ مگر خود ایران تولید کننده شکر نبود؟ پس چرا کارخانه های قند و شکر در این کشور تعطیل شدند؟

♦ برجام و برداشته شدن تحریم ها شاید تحولات اندکی را در اقتصاد کشور ایجاد کند، اما مشکلات مملکت با اجرای برجام و برداشته شدن تحریم ها مرتفع نمی شود.

♦ برجام و تحریم ها را اگر به کناری بگذاریم، باید گفت آن چیزی که نیاز این مملکت است، نهضتی است که باید برای اقتصاد کشور انجام شود. هر سه قوه باید در این زمنیه همکاری داشته باشند.

♦ در حال حاضر مجلس در حال عوض شدن است. تحولاتی نیز در مجلس خبرگان اتفاق خواهد افتاد. قوه مجریه یعنی رئیس جمهور نیز در حال فعالیت است. قوه مقننه، قوه مجریه، قوه قضائیه به همراه مجمع تشخیص مصلحت نظام و حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی و همچنین مجلس خبرگان رهبری باید نسبت به تشکیل یک سازمان فوق مدرن و قدرتمند برای برون رفت از بحران اقتصادی کنونی ایران اقدام کنند.

♦ تا وقتی از متخصصین، دانشگاهیان و نیروهای جوان کشور بهره برداری صورت نگیرد، مشکلات کشور و جامعه حل نخواهد شد و اوضاع از این هم که هست بدتر خواهد شد.

مشروح این گفتگو را در ادامه بخوانید.