اسفند انتخاباتی؛ امید به تدبیر

پایگاه خبری و تحلیلی 'سبلان نیوز' در مطلبی با عنوان 'اسفند انتخاباتی؛ امید به تدبیر' به قلم بهزاد حسین زاده آقبلاغی موضوع انتخابات مجلس دهم را مورد کنکاش قرار داده است.

جامعه شناسان ، سیاستمداران ، اندیشمندان و تمام صاحب نظرانی که در عرصه فرهنگ و جامعه ایده ،تحلیل و راهکار ارائه می دهند، قبل از هر چیز بر فرهنگ و باورها و علایق و سلایق غالب جامعه تمرکز داشته و آن را تاثیر گذار می دانند و در پی آن ، تمام اجزای جامعه ( از مردم عادی گرفته تا مسئولین رده بالا ) با قبول مسیر و هدف ، همراه هم کار می کنند بر این اساس دکترین ها و نظریات و طرح های بیشماری ارائه میشود که موجد تحول و ترقی می گردد .
اما در کشورهای جهان سوم به واسطه ی اظهار نظرها و اقدامات بی تجربه و بی پشتوانه و بر پایه آزمون و خطا و همچنین تشتت آرا و عدم همکاری ، هر اقدامی منجر می گردد به رکود و اتلاف و شکست این بحث کلی و جامعه نگر را خرد می کنیم در حد یک نام محدود : مشگین شهر .
مردم ما دو چهره متضاد دارند از یک طرف بسیار حرف گوش کن ، ساده ، کم توقع ، کم اطلاع و زودباور هستند به علاوه مقادیر متنابهی رودربایستی و امیدواری و تعلق خاطر و از سوی دیگر : مدعی ، غریبه نواز ، اهل گلایه و شکایت و بسیار علاقه مند به غیبت و بسط شایعات وصحبت و ارائه نظر در هر زمینه ای ( داشتن اطلاعات کافی مهم نیست ) در این پارادوکس فرهنگی ، صبغه سادگی و زودباوری و رودربایستی پر رنگ تر است و همین می شود فرهنگ غالب جامعه که ساختار کلی و عمومی شهر را می سازد . ما هر حرف و ادعا و وعده ای را به راحتی می پذیریم به یک دیال و یک متر آسفالت و یک وعده نامعلوم دل خوش می کنیم در دل های پاک و بی آلایش مردم ما هر وعده و هر حرفی طرفدار دارد و هوادار. در نتیجه نمایندگی شهر نیز ، علیرغم معادلات قانونی و سیاسی ، به اقتضای فرهنگ غالب شهر ، سوق پیدا می کند به سوی جلب نظر عوام . در این هوا ، هرکس می تواند برای خود نامی و عنوانی کسب کند و این یعنی شهر دچار چندین چند بزرگتر می شود و به تبع آن بزرگترها هرکدام قطب و جناح و باندی تشکیل داده و جبهه های موازی متعددی ساخته می شود . صد البته این تعداد بزرگان و نظرات فی نفسه بسیار خوب و سازنده است ؛ اما نه برای ایران و خیاو(مشگین شهر)!
در کشوری مثل ژاپن و کره اگر مسئولی خود را در مرگ دو نفر اندکی هم مقصر بداند یا استعفا می دهد یا از مردم عذرخواهی کرده و خودکشی می کند چنین حرکتی در فرهنگ کشور ما هیچ جایگاهی ندارد حتی اگر بحث مرگ صدها نفر باشد اینکه در این مورد فرهنگ آنها خوب است یا ما ، موضوع بحث نیست . موضوع مربوط به تفاوت فرهنگی است در برخی کشورها این تشتت آرا و اختلاف نظر موجد حس رقابت گردیده و برآیند نهایی آن به نفع مردم و جامعه تمام می شود اما متاسفانه در کشور ما اینگونه نیست .
بعضی از مشکلات ما از کم اطلاع بودن ماست یا به زبان بهتر ناشی از عدم دریافت اطلاعات لازم از کسانی که باید ارائه بدهند . ما مردم نمی دانیم درآمد و بودجه و عایدی سازمان ها و نهاد ها و مراکز خدماتی شهر چقدر است . نمی دانیم حق و حقوق شهروندی و استاندارد شهروندی ما چیست نمی دانیم به عنوان شهروند هنگام عبور از خیابان ، مراجعه به ادارات ، امور شهری و غیره چه امکاناتی باید در اختیارمان باشد . نمی دانیم اخذ مجوز مصوبه پنج میلیارد تومان برای احداث راه ارتباطی خیاو – سراب از طریق موئیل در سفرسوم هیئت دولت احمدی نژاد چه شد ؟ نمی دانیم اتصال دو آبگرم شابیل و قینرجه که از وعده های نماینده فعلی بود چه شد ؟
ما در شهری زندگی می کنیم که نامهای بزرگ و معتبری دارد ـ اعم از ساکنین خیاو یا مقیم سایر شهرها ـ هر یک به تنهایی وزنه هایی هستند که می توانند یک شهر را هدایت کنند اما چرا حاصل جمع این بزرگان ، تابع اصول و قوانین ریاضی نیست ؟ یک مثال فوتبالی : میروسلاو بلاژویچ مربی نامداری بود که تیم ملی کرواسی را به جمع چهار تیم پایانی جام جهانی 94 رساند این مربی در ایران بابت عدم دعوت از خداداد عزیزی مورد هجمه رسانه ای بود تحلیل و پاسخ او که بعدها ارائه شد منطقی بود : ” سیستم بازی ایران باید دفاعی و براساس تک مهاجم باشد مهاجم ما نیز علی دایی است . بنابراین در صورت دعوت خداداد ؛ او باید روی نیمکت بنشید نشاندن بازیکن بزرگی مثل خداداد روی نیمکت موجب بیتابی و اعتراض او می گردد و این اعتراض به سایر بازیکنان تسری یافته و تیم را به هم می ریزد . حذف خداداد یک مشکل ایجاد می کند ، دعوت اویازده مشکل ” در سیستم های نوین مدیریتی اصلی است به نام ” مدزدایی” بدین معنی که گاهی با کم کردن می توانیم به پیشرفت برسیم نه با افزودن ! مانند دانشجویی که آنقدر در انبوه کتاب و جزوه و ورق و خودکار و یادداشت غرق شده که کتاب امتحانی خود را پیدا نمی کند .
وجه اصلی و ریشه ای بحث خود مردم هستند ما مردم باید بدانیم حرف اصلی را باید پای صندوق رأی بزنیم و رای ما – جدای از شعار و تبلیغات – بسیار تأثیرگذار و مهم است . باید یاد بگیریم که در روند جاری شهرمان حضور فعال داشته باشیم و فعالیت و چهره شدن چند شهروند سایبری و مطبوعاتی کافی نیست باید در قبال اتحاد و همدلی و حمایت از مسئولان شهرمان حساس و پیگیر باشیم . باید بدانیم اتحاد و همدلی لازمه پیشرفت و رشد است و این اتحاد بین همه لازم است از نمایندگان ملت گرفته تا شهردار و فرماندار و روسای ادارات و صد البته تک تک مردم . حرف و حدیث روزمره در کوچه و بازار ، تریبون ها ، سایت ها ، قلم ها ، محفل ها و همه جا باید به یک مقصد و غایت تنظیم شود : رشد و اعتلای خیاو و خیاوی.
حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق جهان می توان گرفت
پایان سخن اینکه جامعه اکنون نیازمند یک سال تحویل ، یک ماه رمضان یا یک مجلس ترحیم است تا احساسات مهربانی و همدلی مان غلیان کند و در کنار هم بایستیم ! در لحظه تحویل سال منقلب می شویم و مهربان . در ماه رمضان خدایی می شویم و همدل .در مجالس ترحیم کدورت و عداوت راکنار می گذاریم بیاییم اسفند امسال ، تعلقات و منیت ها و خود خودمان را ابراهیم وار قربانی کنیم . آیینه ها را بشکنیم و پنجره ای رو به مردم بگشاییم مسئولان ما قدرت و توانی بیش از اینها دارند . این مردم نیز بیش از اینها لیاقت دارند . مسئولان محترم و بزرگان شهر ؛ بیایید در انتخابات امسال یک تحول بنیادین ایجاد کنیم یک همدلی مردم پسند و یک همزبانی خداپسندانه با لایق ترین کاندیدای نمایندگی مجلس.
6016

اینکه دنیا را کمی بهتر از آنچه تحویل گرفته ای ، تحویل دهی ؛ خواه با فرزند خوب خواه با باغچه ای سبز و خواه با اندکی بهبود شرایط اجتماعی و اینکه بدانی حتی فقط یک نفر با بودن تو ساده تر نفس میکشد ؛ یعنی تو موفق شده ای . ( گابریل گارسیا مارکز)